De vakantie is al weer een tijdje achter de rug. Maar mijn zomervakantieblog, voor wie de discussie in het Financieel Dagblad heeft gevolgd, moest nog de wijde wereld in. Bij deze, veel leesplezier!
Ik las in het FD van 28 juli 2018 “Het bijtertje van vroeger werd een schoothond,” over de accountant die teveel tot consultant is verworden. Hij zou weer meer ‘audit only’ moeten zijn. Enfin, lees zelf dat verhaal digitaal maar, want dat kan ik niet beter. Mijn verhaal is een andere, sinds dat ik mijn bedrijven heb – en tot nu dat wij lezen over ruzies in de accountancy over fraude opsporingen wel/niet haar taak – geloven wij sterk dat het nog slechts een kwestie van een korte tijd zal zijn, totdat die twee verhalen elkaar gaan raken. Wij zullen dat proberen uit te leggen, aan de hand van geschiedenis en daaraan geknoopte voorbeelden uit eigen werk. Wij hopen erop dat accountancy professionals dit lezen en de waarde ervan inzien, hierdoor inspiratie opdoen en ons benaderen om ze over dit onderwerp verder te informeren.
Kyoto protocol
Allereerst de geschiedenis van ons verhaal ligt in de ondertekening van het zogenaamde Kyoto protocol in 1997. Daarin kwamen zo’n beetje alle landen in de wereld tot een akkoord om klimaatverandering te gaan bestrijden door klimaatprojecten te ontwikkelen. En om zulke projecten te kunnen ontwikkelen, waren de eerste stappen om financieel-economische systemen te ontwikkelen. Die systemen zijn ondertussen wereldwijd in samenwerking gerealiseerd, door technische ingenieurs enerzijds en de financiële sector anderzijds. In het kort komt het neer op CO2 uitstoot te berekenen voor een projectomvang in een bestaande situatie (dat is meestal ‘niks doen’) en een klimaatproject te bepalen waarmee CO2 uitstoot in toekomstige situatie wordt verminderd. De berekening van de CO2 uitstootvermindering is het aftrekken van de twee situaties (voor en na) en die te borgen in een monitoringplan. Door dat monitoringplan te volgen en voor jaren de verantwoording af te leggen om de CO2 uitstootvermindering te controleren, wordt dit alles op voorhand geborgd in projecten op basis van zogenaamde goedgekeurde methodologieën. Door geaccrediteerde organisaties – dit zijn de auditoren die alleen de validatie en verificatie mogen doen en worden beheerd en periodiek gekeurd door het klimaatbureau van de VN in Bonn – moeten alle projecten, inclusief de methodologieën, gevalideerd en geverifieerd worden. Dit systeem zorgt dat de vooraf bepaalde CO2 uitstootvermindering een ‘zekere’ benadering is van de werkelijkheid en met geverifieerde eenheden (altijd in tonnen CO2 equivalenten) mag worden gehandeld. Dat gebeurt op markten waarvan de bekendste is de EU ETS in Europa (EU Emission Trading Scheme, sinds 2005 actief), met eenheden afgekort tot CER. En daarna is daar bijvoorbeeld o.a. Gold Standard als vrijwillige markt bijgekomen, met eenheden afgekort tot GS VER. Van Gold Standard maakt bijvoorbeeld KLM in haar marketing gebruik om haar vluchten CO2 neutraal aan te bieden.
Laten we die markten “CO2 business” noemen. Daarin vervult RDP Development BV de rol als consultant die ontwikkelaars / eigenaren / exploitanten van klimaatprojecten als onze klanten adviseert en helpt bij keuring, testing en controle (certificering & monitoring). Hé, dat lijkt op die accountancy. Alleen is het dat wij de rollen niet kunnen verwarren. Het systeem is erbij gebaat dat de gekeurde onafhankelijke strenge auditor met een onfeilbaar moreel kompas (hé, waar hebben we dat eerder gelezen?), valideert en verifieert. Onze klanten zijn op hun beurt niet voorzien in de mogelijkheid intern om al die processen jarenlang te begeleiden en te coördineren. Hierin zijn RDP Development gespecialiseerd en kunnen meewerkend van betekenis zijn.
Markt is geen CMA… maar CUA
Nog even terug naar die ruziënde accountants. Hoewel niet gelijk, is het alleen al frappant te noemen hoe woorden (afkortingen) kunnen leiden tot verbanden: CMA staat voor Carbon Mandate Agreement, die in de CO2 business de relatie vastlegt tussen de eigenaar van klimaatproject en meewerkende/coördinerende consultant. Maar CMA staat óók voor Competition and Markets Authority in Groot-Brittannië, de Nederlandse AFM dus.
Volgens een FD van augustus 2018 is er ook nog zoiets te lezen als de MCA, Monitoring Commissie Accountancy… De verbanden moeten niet gekker worden. Het boek De Bonentellers schijnt te tonen dat de accountants van tegenwoordig van outsiders verworden zijn tot insiders? Die wil ik wel eens lezen wanneer ik weer vakantie heb!
Wij hebben de naam CUA maar bedacht, dat staat voor Carbon Upgrade Agreement. Er zijn namelijk veel eigenaren van CMA projecten verstokt van consultant, die geen benul hebben van dat hun CO2 uitstootvermindering nog waarde vertegenwoordigt. ‘Upgraden’ dus. Het lijkt ons nuttig om onze CUA opdrachten als voorbeeld van zakelijk succes te illustreren – waarvan wij verwachten dat die markt gaat groeien – juist doordát de CO2 business is doorspekt met controlemechanismen.
De controles beperken zich niet alleen tot klimaatprojecten, zoals blijkt uit FD van 25 augustus 2018 “Beleggers nog lang niet af van olieverslaving.” Wie controleert namelijk de metingen van de CO2 uitstoot door pensioenuitvoerder PGGM?
Werk als voorbeeld
Eén van onze klanten die actief is als projectontwikkelaar, had ons voorstel van oktober 2017 voor CUA opdracht om economische redenen in februari 2018 bekrachtigd. Als haar core-activiteit produceert zij vanaf oktober 2015 groene elektriciteit in Honduras, voor een concessie van 30 jaar dat in Honduras stroom van o.a. kolen- en olie-gestookte centrales vervangt. Daarnaast had onze klant het project met een CMA reeds eerder in 2016 als klimaatproject laten certificeren, dat haar overigens veel had gekost (in 2014 was zij daaraan begonnen). Als onderdeel van de CUA opdracht moest de eerste operationele periode – met een deel van de constructie – in een Monitoring Report worden vervat. Die is vervolgens geverifieerd door een auditor, die door RDP Development BV was geselecteerd. In juli 2018 was dat met een Verificatierapport goedgekeurd. Er is daarmee ruim 25.000 ton CO2e volledig door de auditor gecontroleerd. En pas nadat de Gold Standard Foundation met laatste grondige reviews deze rapporten nogmaals heeft gescreend, mogen deze uiteindelijk vanaf september 2018 als carbon credits worden gebruikt voor vrijwillige compensatie van CO2 uitstoot. Het contract daarvoor kon onze klant reeds bij aanvang van de CUA opdracht in maart 2018 afsluiten met de eerste Nederlandse Carbon Banking organisatie die door RDP Development BV was ontwikkeld.
Vragen aan ‘de bijtertjes’ om uitdaging aan te gaan
Om met dit voorbeeld te duiden dat de CO2 business is doorspekt met controlemechanismen, vraag ik mij af of accountants er (ook) net zoveel aan doen om fraude op te sporen? Want één ding zou moeten opvallen. Een doorlooptijd van een CUA (12 maanden na offerte, 6 maanden na opdracht) zou erop moeten wijzen dat er alles aan gelegen is om fraude te voorkomen. En begrijp ons goed, wij zouden – net als onze klanten – ook sneller de opdracht willen opleveren.
bron: FD 28 juli 2018 “Het bijtertje van vroeger werd een schoothond”
Twee vragen ter afsluiting aan de accountancy professionals.
Vraag één, Weet u of het in de accountancy een net zo ingewikkeld en langdurig proces is, ervan uitgaande dat er relatief ook te weinig budget is voor de controle?
Boerenbedrog’ in FD van 20 augustus 2018 “Accountants ruziën over rol bij opsporing van fraude”
En vraag twee, Wij beschikken over veel kennis en een groot netwerk bij certificering en monitoring. Zou u de uitdaging aan willen gaan om voor een tijdje in RDP Development BV te willen rondkijken?
28 augustus 2018
RDP Development BV
ir. R. (Rogier) van Meenen
